บท 196

พักได้ครึ่งวัน อุณหภูมิร่างกายของฉางเอ๋อร์ยังคงไม่ลดลง ตัวร้อนราวกับลูกไฟ ปากพึมพำบ่นว่าหนาว

ฉุนจิ้งอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน ป้อนน้ำอุ่นให้เล็กน้อย มองดูเขาจับแขนเสื้อของตนไม่ยอมปล่อย ท่าทางน่าสงสารราวกับเครื่องกระเบื้องที่พร้อมจะแตกได้ทุกเมื่อ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความเป็นห่วง

ฉุนจิ้งปลดเสื้อขอ...