บท 200

ซ่งเอ๋อร์รีบวิ่งกลับเข้าป่า เบื้องหน้าคืออาจารย์ของนางที่นอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น เลือดไหลทะลักออกมาจากอกไม่หยุด หิมะใต้ร่างละลายกลายเป็นน้ำเลือดไหลเป็นทาง รวมตัวเป็นลำธารเล็กๆ

ริมฝีปากของนางเผยอเล็กน้อย ลมหายใจเป็นไอขาวบาง ดวงตาว่างเปล่า ม่านตาขยายกว้าง ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่หิมะเริ่มตกอีกครั้ง โปรยปร...