บท 214

เดินไปข้างหน้า ดอกไม้บานสะพรั่งตลอดทาง ฉุนจิ้งกดมือลงบนอกของตน ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไมในใจถึงมีความกังวลแฝงอยู่ แต่ก็บอกไม่ถูกถึงสาเหตุ

เขาลูบคางครุ่นคิดอยู่ในใจ ขณะที่ร่างขนฟูนั่นเดินตามหลังเขามาติดๆ ครู่หนึ่งฉุนจิ้งหันกลับไปมอง เลิกคิ้วพลางสำรวจอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัย "เจ้าถดถอยจริงๆ สินะ!"

...