บท 215

กล่าวถึงฉุนจิ่งที่ลากร่าง "เสื่อมถอย" ของจิ่วเตี๋ยเหยิน

ฉุนจิ่งลากร่าง "เสื่อมถอย" ของจิ่วเตี๋ยเหยินเดินไปได้ระยะหนึ่ง ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง พืชพรรณรอบข้างไม่เหลือให้เห็น ใต้เท้าลื่นเพราะน้ำแข็งและหิมะ ความเย็นแทรกผ่านรองเท้าหนังกวางปักลายงดงามขึ้นมาถึงปลายนิ้วเท้า รู้สึกคันๆ

ฉุนจิ่งเงยหน้ามองท้อง...