บท 219

ซ่งเอ๋อร์ลุกขึ้นยืนอย่างโซเซ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ดูทรุดโทรมอย่างน่าสงสาร ราวกับเธอสิ้นศรัทธาในโลกใบนี้ไปแล้ว อาจารย์สั่งเธอไม่ให้แก้แค้น แม้สีหน้าจะอ้อนวอน แต่ในดวงตากลับซ่อนแววไม่ยอมจำนนและความเคียดแค้นไว้

เธอเงยหน้ามองฉุนจิ้ง ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความเจ็บปวด เธอก้าวเดินอย่างโซเซไปหาฉุนจิ้ง แ...