บท 221

"ฟ้ามืดแล้ว"

จื้อเหลินดีดนิ้วจุดเทียนแดงบนโต๊ะ ขับไล่ความมืดในห้องให้จางหาย ภายใต้แสงเทียน ข้าวของเครื่องใช้ที่เคยถูกความมืดกลืนกินก็ปรากฏรูปร่างที่แท้จริง

เขาสวมเสื้อตัวบาง ซ่อนกายในเงามืดที่แสงไฟส่องไม่ถึง สายตาไม่เคยละจากร่างผอมบางที่นอนหันหน้าเข้าผนังอยู่ในม่านแดง คงเพราะไม่ได้พูดมานาน เสียง...