บท 230

ยากที่เราจะจินตนาการได้ว่า ในส่วนลึกของตึกอย่างหอแก้วลิ่วหลี่ ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองอันเจริญรุ่งเรือง จะมีผืนป่าร่มครึ้มกว้างใหญ่ ปกคลุมด้วยพุ่มไม้เขียวชอุ่มและไผ่งาม

แหงนมองไม่เห็นท้องฟ้า ไม่เห็นดาวดวงเดือน แม้จะเป็นฤดูหนาวที่ใบไม้ที่อื่นร่วงโรยหมดแล้ว แต่ที่นี่ยังคงเขียวขจีชุ่มฉ่ำ ทุกหนแห่งอบอวล...