บท 31

ถุนจิ่งสั่นมือด้วยความลังเล หลายครั้งที่เขาเอื้อมมือไปที่ลูกธนูแล้วชักกลับมา

"โธ่เอ๊ย!" ถุนจิ่งสะบัดมือ หันหลังกอดหัวร้องออกมา เหงื่อผุดซึมที่ศีรษะด้วยความร้อนใจ เขาหันกลับไปจ้องจิ้นมอ "จะทำยังไงดีล่ะ! บอกมา ถอนออกดีไหม หรือไม่ถอน!"

"ไม่" จิ้นมอตอบเสียงอ่อนแรงพลางหลับตา "ตอนนี้ยังไม่ได้"

ถุนจิ่...