บท 34

ลมอ่อนพัดผ่าน เสียงกระดิ่งที่ผูกไว้บนผ้าสีสดใสหน้าประตูดังกังวานไพเราะ

ชุนจิ้งยืนอยู่ตรงช่องลม เส้นผมนุ่มพลิ้วไหวเบาๆ ในสายลม เขาขมวดคิ้วแน่น จ้องมองจิ่นโม่ตรงๆ แล้วเอ่ยเสียงเย็น "เจ้าอยากตายนัก แทนที่จะตายในมือคนอื่น ยังไงก็ให้ข้าส่งเจ้าไปเสียดีกว่า!"

"ที่นี่แม้จะซ่อนตัวได้ดี แต่ก็ไม่ได้ไร้ช่อง...