บท 36

ชุนจิ่งถอนหายใจเบาๆ แล้วยิ้มขื่น "ไปไวจริงๆ! ไม่พูดอะไรเลย ปล่อยให้ฉันเดาเอาเองงั้นหรือ? แบบนี้ฉันเลยอยากให้เจ้ารีบกลับร่างมนุษย์เสียที"

ช่วงเวลานี้ไม่ใช่เวลาสนุกสนานรื่นเริง ชุนจิ่งยืนอยู่ที่ประตูสักครู่ ก่อนหันไปเห็นโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง หน้าต่างชั้นสองของโรงเตี๊ยมพอดีมองเห็นประตูใหญ่ของหยุนเลี่ยง...