บท 40

ชุนจิ่งรู้สึกปวดหัวกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นกะทันหันในหอวุ่นเหลียง สองตาของเขามองไม่ทันผู้คนที่เดินผ่านไปมา แม้จะจ้องมองทุกคนที่เดินผ่านหน้าอย่างเคร่งเครียด แต่ก็ไม่พบเงาร่างที่คล้ายคลึงกับคนที่เขาตามหา

"ข้าเด่นเกินไปหรือ?" ชุนจิ่งลูบถ้วยสุราพลางหันไปมองสะพานแขวนที่ห้อยอยู่กลางอากาศและเงาร่างที่รีบ...