บท 41

ใต้เงาไผ่พลิ้วไหว

ใต้เงาไผ่พลิ้วไหว ดวงจันทร์สุกสกาว ลมโชยเย็นสบาย เงาไม้ทาบลงบนกำแพง แมลงส่งเสียงกระซิบในพงหญ้า นกเอี้ยงร้องเพลงยามค่ำคืนบนปลายกิ่ง

"ข้านึกว่าเจ้าไปแล้วเสียอีก" จิ่นม่อพิงขอบเตียง มองตุ้นจิ้งที่ก้าวเข้ามาในห้อง เขายกมือปิดปากไอเบาๆ แล้วยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก

"ข้าบอกแล้วไม่ใช่หรือว...