บท 47

เก้าเดี๋ยวหยุนยืนอยู่เบื้องล่าง กำหมัดแน่นจ้องมองสองคนที่เดินเข้าห้องไปด้วยสายตาอันตราย หรี่ตาลงพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

อี้ชื่อเสวียลงมาจากชั้นบน แตะไหล่เก้าเดี๋ยวหยุนเบาๆ แล้วเหลือบมองขึ้นไปบนชั้นบน ยิ้มน้อยๆ พลางกล่าวว่า "เจ้าดูสิ เขาไม่ได้ชอบเจ้าหรอก คนที่ชอบเจ้ามีตั้งมากมาย ทำไมต้องขาดเขาคนเดียวด...