บท 55

เมื่อฉุนจิ่งออกจากหอวั่นเหลียง จิตใจยังคงเลื่อนลอย เขายืนนิ่งอยู่หน้าประตูหอ ผู้คนบนถนนเดินสวนไปมาอย่างเร่งรีบ คนเข้าออกหอวั่นเหลียงมีมากมาย และเขาก็เหมือนหุ่นไร้วิญญาณที่เคลื่อนไหวไปตามแรงชนและผลักของผู้คนโดยไร้สติ

คนเรานั้นย่อมมีความยึดมั่นถือมั่น มีสิ่งที่ปล่อยวางไม่ได้ มีสิ่งที่ไม่อาจสละทิ้ง

ใ...