บท 57

หากคนเรายังยอมเสียน้ำลายด่าทอเจ้า นั่นแสดงว่าเขายังไม่หมดหวังในตัวเจ้าโดยสิ้นเชิง

ฉุนจิ้งด่าจนเหนื่อย ความโกรธค่อยบรรเทาลง เขาหันไปนั่งพักบนก้อนหิน ณ ขอบฟ้า ดวงอาทิตย์ไต่ขึ้นไหล่เขาแล้ว หมอกสีขาวค่อยๆ จมลงสู่เบื้องล่าง กลายเป็นละอองน้ำที่เกาะอยู่บนร่าง เสื้อคลุมยาวสีเขียวอ่อนของเขาซึมเป็นสีเข้มขึ้น...