บท 74

ชุนจิ้งมองท่าทางดื้อดึงของเชียนหมิงเจี๋ย รู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่ฝ่ามือ แม้จะเป็นเช่นนั้น ความทะนงตัวของเขาก็ไม่ยอมให้เขาอ่อนข้อ เขารู้ว่าตัวเองไม่ผิด จึงไม่ยอมขอโทษ

"คุณหนู กลับบ้านเถอะเจ้าค่ะ" ร่างหลายร่างเดินใกล้เข้ามาจากสายฝนในระยะไกล สาวใช้ของเชียนหมิงเจี๋ยกางร่มเหนือศีรษะของนาง พร้อมคลุมผ้าคล...