บท 31

ความทรงจำแห่งความสุขและความเพลิดเพลินในอดีต รวมถึงความตื่นเต้นเร้าใจที่ติดตรึงใจนั้น ทำให้เจียงอวิ่นเฉินราวกับย้อนกลับไปในอดีต กลับไปยังช่วงเวลาที่เธอนั่งอ้าขาบนเปียโนและถูกรุกเร้าจนครางเสียงหวานไม่ขาดสาย

ภาพนั้นกระตุ้นอารมณ์เธอจนร่างกายสั่นสะท้าน ปากเธอเลือกคำตอบทันที "เปียโน เปียโน"

"เปียโนใช่ไห...