บท 1

"อืม...เบาๆ หน่อย..."

ภายในห้องนอน เสียงครางของหญิงสาวทำให้หัวใจเต้นรัว

"น้องรานยังอยู่ห้องข้างๆ...กำลังนอนอยู่นะ..."

"ไม่ต้องห่วง วันนี้เขาเพิ่งกลับมาจากโรงเรียน เหนื่อยมาตลอดทาง ไม่มีทางตื่นแน่นอน"

หญิงสาวกังวลว่าน้องรานจะตื่นขึ้นมา โดยไม่รู้เลยว่าคนที่เธอพูดถึงกำลังยืนอยู่หน้าประตูในตอนนี้

เจ้าราน เป็นคนนอนไม่หลับง่าย และถ้าตื่นกลางดึกแล้ว ก็จะยากที่จะกลับไปนอนอีกครั้ง

ไม่รู้ว่าคู่สามีภรรยานี้รีบร้อนเกินไปหรือเปล่า แม้แต่ประตูก็ยังไม่ได้ปิดให้สนิทก็กลิ้งเกลือกกันไปแล้ว แต่นี่กลับเป็นโอกาสดีสำหรับเจ้าราน

เขาแอบมองผ่านช่องประตู เห็นแม่เลี้ยงของเขากำลังหลับตาด้วยความหลงใหล หน้าอกอวบอิ่มหันตรงมาทางเขาพอดี เม็ดเชอร์รี่สีแดงสองเม็ดกระเด้งขึ้นลงตามการเคลื่อนไหวของเธอ ส่วนพ่อแท้ๆ ของเขา เจ้าผิง ตอนนี้กำลังทาบทับอยู่ด้านหลังของหญิงสาว พยายามขยับตัวอย่างแรง

เจ้ารานสูดหายใจลึกๆ กางเกงของเขาเริ่มตั้งเต็นท์ขึ้นมาแล้ว

หญิงสาวบนเตียงชื่อโจวหยุน ก็คือแม่เลี้ยงของเขานั่นเอง เจ้ารานยังจำได้ถึงครั้งแรกที่เขาเห็นเธอ ตอนนั้นเขาอายุแค่สิบขวบ ส่วนหญิงสาวอายุราวยี่สิบต้นๆ เธอทั้งสาวทั้งสวย มีบุคลิกอ่อนโยน เป็นมิตรมาก พอเห็นเขาก็อุ้มเขาเข้าไปในอ้อมอกทันที เนื้อนุ่มสองก้อนบนหน้าอกเธอทำให้เขาแทบหายใจไม่ออก

เจ้ารานยังจำความรู้สึกนุ่มนวลนั้นได้ดี เขาจ้องมองโจวหยุนบนเตียงอย่างไม่วางตา ผ่านมาหลายปีแล้ว ความงามของแม่เลี้ยงไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แต่ร่างกายกลับยิ่งยั่วยวนมากขึ้น

หน้าอกขาวเนียนของแม่เลี้ยงกำลังสั่นไหวไม่หยุด อวัยวะส่วนล่างของเจ้ารานพองขึ้นอย่างรุนแรง

ในตอนนั้นเอง หญิงสาวก็ร้องออกมาอีกครั้ง

เห็นเจ้าผิงที่อยู่ด้านหลังเธอตัวสั่น แล้วค่อยๆ ล้มลงบนตัวหญิงสาว

สักพัก เจ้าผิงจึงดึงอวัยวะที่อ่อนตัวลงแล้วของเขาออก ของเหลวสีขาวค่อยๆ ไหลออกมา

ผู้หญิงอายุสามสิบดุจเสือสาว คำพูดนี้ไม่ได้เกินจริงเลย

เมื่อรู้สึกว่าชายหนุ่มถอนตัวออกไป โจวหยุนมองด้วยดวงตาหวานเยิ้ม อ้อนวอนเสียงหวาน "ที่รัก~ ฉันยังอยากได้อีก~ คุณกำลังจะไปแล้ว ทิ้งฉันให้อยู่บ้านเหงาๆ อีกแล้ว"

แต่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เจ้าผิงกลับบีบก้นกลมของเธอแรงๆ "รอฉันกลับมาแล้วจะจัดการคุณให้เรียบร้อย!"

พูดจบ ชายคนนั้นก็หันหลังไป แล้วนอนหลับไปเลย

เจ้ารานหัวเราะเยาะในใจ ไอ้แก่นี่มันไม่ไหวแล้วหรือไง? ร่างอวบอิ่มขนาดนี้อยู่ตรงหน้ายังไม่รู้จักปลอบประโลม? ไม่เห็นหรือไงว่าเธอยังไม่พอใจ?

แต่ไม่นาน เสียงกรนของชายคนนั้นก็ดังขึ้น โจวหยุนรู้สึกหมดอารมณ์ ถอนหายใจเบาๆ แล้วปิดโคมไฟ ก่อนจะกลับไปนอนในผ้าห่ม

ทั้งในและนอกห้องมืดสนิท เจ้ารานกลับเข้าห้องตัวเอง นอนบนเตียง ในหัวเต็มไปด้วยสีหน้ายั่วยวนและร่างกายอวบอิ่มของหญิงสาว เขาไม่เคยคิดว่าแม่เลี้ยงที่ดูอ่อนโยนเป็นมิตรกับทุกคน จะมีอีกด้านที่เปิดเผยขนาดนี้ ไฟราคะพลุ่งพล่านในใจเขา

...

เช้าวันรุ่งขึ้น เก้าโมงเช้า เมื่อเจ้ารานลงมาชั้นล่าง เขาก็เห็นทั้งสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร

โจวหยุนสวมชุดนอนยาวสีพื้น เสื้อผ้าที่ควรจะหลวมกลับดูรัดรูปบนร่างของเธอ โดยเฉพาะบริเวณหน้าอก ที่ดันผ้าให้ตึงขึ้นมา

เจ้ารานรู้สึกคอแห้งผากทันที