บท 137

อู๋ตั้นเกือบจะถูกล่อลวงแล้ว แต่ความรู้สึกที่น้ำกำลังไหลออกมาจากช่องคอยเตือนเธอ ทำให้เธอจำได้ว่ายังอยู่ในบทบาทสมมติ เธอจึงหันหน้าหนี และพูดเบาๆ ว่า "ฉันก็จะลาออกเหมือนกัน"

"เพราะอะไรล่ะ?" เจ้าหรานบีบเอวบางของเธอ ดวงตาหรี่ลงอย่างอันตราย "อย่าบอกนะว่าเพราะผู้ชายคนอื่น เธอรู้ผลลัพธ์ดี"

นิ้วของเขาแยกกล...