บท 217

จ้าวหรานก็ไม่ได้ขยับตัวมากนัก เมื่อเห็นว่าเจิ้งเหยาไม่ได้ดิ้นหลุด เขาก็จับมือเธอนิ่งๆ อยู่อย่างนั้นจนกระทั่งหนังจบ

เมื่อไฟในโรงภาพยนตร์สว่างขึ้น เจิ้งเหยาก็ดึงมือที่ถูกจับไว้ออกทันที

จ้าวหรานก็รู้ว่าถึงเวลาที่ต้องปล่อยมือแล้ว

"ดึกแล้ว กลับกันเถอะ" เจิ้งเหยาพูด

"อืม"

บนรถ

"วันนี้รู้สึกดีนะ ดูหนังสน...