บท 1

ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่า การสัมภาษณ์งานพี่เลี้ยงเด็กครั้งหนึ่ง จะทำให้ฉันติดอยู่ในกรงขังที่ไม่อาจหลุดพ้น

ฉันชื่อหลินวั่น เคยเป็นแม่บ้านเต็มเวลา

เมื่อครึ่งปีก่อน สามีของฉันเสียชีวิตกะทันหันด้วยอาการหัวใจวาย ทิ้งให้ฉันและลูกน้อยที่เพิ่งเกิดได้ไม่กี่เดือนต้องพึ่งพาอาศัยกันเอง

เมื่อไม่มีแหล่งรายได้ ฉันเริ่มหางานเพื่อเลี้ยงครอบครัว

เมื่อคืนฉันเห็นประกาศรับสมัครงานทางคอมพิวเตอร์ ต้องการรับพี่เลี้ยงเด็กที่ไม่มีประสบการณ์ โดยให้สิทธิพิเศษแก่แม่ที่อยู่ในช่วงให้นมบุตร

ฉันรู้สึกสงสัยกับข้อกำหนดนี้ แต่เนื่องจากค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูลูกสูงมาก เพื่อลูก ฉันจึงต้องลองไปสมัครดู

วันรุ่งขึ้น ฉันขอให้แม่มาช่วยดูแลลูก แล้วแต่งตัวอย่างพิถีพิถันซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันแทบไม่ได้ทำมานาน ฉันเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงรัดรูปสีดำ และถุงน่องสีดำ ทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่และเป็นทางการมากขึ้น

ฉันสำรวจตัวเองในกระจก หลังจากคลอดลูก ฉันอ้วนขึ้นเล็กน้อย รูปร่างไม่ผอมบางนัก แต่หน้าอกอวบอิ่มและสะโพกกลมกลึงกลับดึงดูดสายตาคนได้ดี

ฉันยิ้มพอใจให้กับตัวเองในกระจก หยิบกระเป๋าแล้วรีบไปสัมภาษณ์

เมื่อฉันมาถึงสถานที่สัมภาษณ์ ถึงได้รู้ว่าที่นี่เป็นหมู่บ้านหรูชื่อดังในเมืองเหยียนเฉิง และขั้นตอนการสัมภาษณ์ของฉันมีเพียงอย่างเดียว คือถูกพาเข้าไปในห้องเล็กๆ ให้คุณป้าซูซึ่งเป็นพี่เลี้ยงเด็กอาวุโสตรวจดูหน้าอก

"เปิดออก!" คุณป้าซูพูดเสียงเย็น

ฉันมองเธอด้วยความตกใจ

วินาทีต่อมา ความเย็นก็แล่นผ่านหน้าอก ความรู้สึกชาวาบแล่นไปทั่วร่าง

คุณป้าซูแสดงสีหน้าเบื่อหน่าย แล้วลงมือปลดยกทรงของฉันเอง

ฉันร้องออกมาดังๆ รีบยกแขนทั้งสองข้างปิดบังตัวเอง ถามอย่างอับอายและโกรธ "คุณทำอะไรน่ะ?"

คุณป้าซูมองฉันอย่างใจเย็น "น้องสาว คนที่มาสัมภาษณ์เป็นแม่นมให้คุณชายน้อยของตระกูลซู ต้องผ่านการตรวจสอบแบบนี้ทุกคน"

"แม่นม?" ฉันถามอย่างสงสัย

ที่แท้ตระกูลซูแอบอ้างว่ารับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก แต่จริงๆ แล้วกำลังหาแม่นม

สังคมทุกวันนี้ ยังมีอาชีพแบบนี้อีกหรือ?

ฉันโกรธจนหน้าแดง จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วหันหลังเตรียมจะออกไป แต่คำพูดเบาๆ ของคุณป้าซูจากด้านหลังทำให้ฉันล้มเลิกความตั้งใจ

"ถ้าผ่านการทดสอบเป็นแม่นม เงินเดือนเริ่มต้นที่หนึ่งแสนบาท!"

หนึ่งแสน! ฉันต้องการเงินก้อนนี้จริงๆ

และถ้างานเพียงแค่ให้นม มันก็ง่ายมาก ดูเหมือนฉันไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ

ฉันหันกลับมาอย่างลังเล มองคุณป้าซู ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอายขณะปลดยกทรง

หน้าอกอวบอิ่มกระเด้งออกมา เมื่อสัมผัสกับอากาศเย็น ยอดอกสีชมพูทั้งสองข้างก็ตั้งชันขึ้นทันที

ฉันรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวบนใบหน้า การถูกมองอย่างเปลือยเปล่าเป็นครั้งแรกทำให้ร่างกายของฉันกลายเป็นไวต่อความรู้สึกอย่างประหลาด

คุณป้าซูทำหน้าเคร่งขรึม ยื่นมือมาบีบความกลมกลึงขาวนวลของฉันอย่างไม่เกรงใจ

ทันใดนั้น ฉันรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน

"อืม..." ฉันครางออกมาเบาๆ แล้วรีบกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงที่จะตามมา

หยดน้ำนมสีขาวซึมออกมาจากยอดอก ทำให้อากาศในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของน้ำนม

สีหน้าของคุณป้าซูอ่อนลงทันที พยักหน้าอย่างพอใจ "ทั้งน้ำนมและรูปทรงใช้ได้ทีเดียว"

"เอาเธอแล้วล่ะ"

ฉันทั้งตกใจและดีใจ ไม่สนใจร่างกายที่อ่อนระทวยไป ยิ้มให้เธอ "ขอบคุณค่ะคุณป้าซู"

คุณป้าซูพยักหน้าเบาๆ พาฉันออกไป แล้วพาเข้าไปในห้องหนึ่งที่ชั้นล่าง

ในห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหราและอบอุ่น ฉันได้พบกับคุณชายน้อยหยางหยางที่คุณป้าซูพูดถึง

เด็กน้อยมีใบหน้าสดใสน่ารักมาก ทำให้ใจที่ไม่สงบของฉันรู้สึกอบอุ่นขึ้นทันที

ลูกของฉันอายุใกล้เคียงกับหยางหยาง การได้เห็นเขาทำให้ฉันรู้สึกใกล้ชิดขึ้นมาทันที

ฉันปลดยกทรงของตัวเองโดยไม่รู้ตัว หยางหยางคงหิวมาก เขาใช้มือทั้งสองจับฉันไว้ อ้าปากดูดยอดอกสีชมพู ดูดอย่างไม่เกรงใจเป็นอึกๆ

แม้แต่ริมฝีปากเล็กๆ ก็เปื้อนน้ำนม

เมื่อฉันเริ่มรู้สึกเจ็บ เด็กน้อยก็ดูดจนอิ่ม หาวนิดหนึ่ง ดูเหมือนจะง่วงนอนแล้ว

ฉันค่อยๆ วางเขาลงบนเตียง ห่มผ้าให้เรียบร้อย แล้วเตรียมจะออกไป

พอออกจากประตู ฉันก็ชนเข้ากับอกแข็งแกร่งร้อนผ่าวโดยไม่ทันตั้งตัว

ฉันรู้สึกได้ถึงสิ่งแข็งอย่างหนึ่งกดเข้ามาที่ร่างกายส่วนล่างของฉัน...