บท 76

สูเยี่ยนเหอชะงักนิ้วมือค้างกลางอากาศ สีหน้าเหม่อลอย ดวงตาแดงก่ำขึ้นมาทันที

เขาย่อตัวลง จับข้อเท้าของฉันไว้ในมือ แล้วเงียบๆ หยิบกุญแจออกมาจากอกเสื้อ สอดเข้าไปในรูกุญแจ

โซ่เหล็กตกลงบนพื้น ส่งเสียงกรุ๊งกริ๊งดังชัดเจน

ฉันเม้มปากมองเขาอยู่พักใหญ่ กดความรู้สึกอ่อนไหวที่ไม่ควรมีลงไป แล้วหมุนตัวเข้าห้องไปโด...