บท 848

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ฉันที่กำลังเกียจคร้านก็ล้มเลิกความคิดนั้นไป ถึงยังไงก็อยู่หมู่บ้านเดียวกัน เดี๋ยวก็ต้องเจอกันอยู่ดี ตอนนี้ฉันก็ยังไม่มีเป้าหมาย ถึงจะออกไปเดินเล่นก็คงหาคนไม่เจอ

พอคิดได้แบบนี้ ฉันก็เอนหลังพิงโซฟาเล่นมือถือไปพลางๆ เริ่มรู้สึกง่วงและอยากจะงีบสักหน่อย

ตอนที่ฉันกำลังจะผล็อยหลับ...