#Chapter 146 Işık Yok

Işık olmadığı için ne kadar süre bilincimi kaybedip geri geldiğimi bilmiyordum. Sessizlik içinde daha da soğudu. Giysilerime sızan kan sertleşmiş ve soğumuştu ama bu en kötü kısmı değildi.

Karnım açlıktan kramplar içindeydi. Ağzım kurumuştu. Titriyordum ve kendimi toparlamaya çalışarak kollarımı ken...