#Chapter 191 - Son Sözler

"Victor," dedim, hücremin parmaklıklarından aşağı kayarken yere çöktüm. O, kısa koridorun karşısında, ama aramızdaki bu metal parmaklıklarla...

Sanki bir dünya uzakta. Ona gitmek, dokunmak, yardım etmek için umutsuzum - ama yapamıyorum.

Cevap olarak tek kelime etmiyor, ama nefes aldığını görebiliyor...