บทที่ 108

เสียงตะโกนของหมาป่าตัวใหม่ทำให้ฉันหันไปมองทางที่เขาและหมาป่าอีกหลายตัวยืนอยู่ แต่ละตัวกางขาออกเพื่อทรงตัวบนพื้นดินที่เคยสั่นไหว และกำลังมองมาที่ฉันเช่นกัน ฉันสัมผัสได้ทันทีว่านี่คือหมาป่าบางส่วนจากแคลนของฉัน ถึงเวลาต้องทำตัวให้สมกับเป็นอัลฟ่าประจำแคลนแล้ว ฉันก้าวไปข้างหน้าและปลดปล่อยออร่าของฉันออกไป...

Accedi e continua a leggere