บทที่ 147

มุมมองของอโลร่า (ต่อ)

อาหารเช้าต้องสุดยอดแน่ๆ มีเมนูเยอะแยะจนฉันจำชื่อไม่ได้หมด แต่มันฟังดูน่าอร่อยทั้งนั้น แน่นอนว่าการได้มองแอชเชอร์น้องชายฉัน นั่งนิ่งตัวแข็งทื่อไปยี่สิบนาที มันน่าขำมาก

สัมผัสที่แขนเบาๆ กับคำถาม "เป็นอะไรรึเปล่าคะ" ด้วยน้ำเสียงเล็กๆ แต่หวานหยดนั่นแหละ ที่กระตุกน้องชายฉันกลับส...

Accedi e continua a leggere