บทที่ 152

บทที่ 152

มุมมองของอลอร่า (ต่อ)

ใบหน้าฉันร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย ฉันหลับตาแล้วซบหน้าลงกับอกเมทของฉัน เดเมียนหัวเราะเบาๆ แล้วลูบมือขึ้นลงบนหลังฉันอย่างปลอบโยน “ไม่เป็นไรนะ เมทของข้า ไปหาอะไรให้เจ้ากับลูกๆ ของเรากินกันเถอะ” เขาพูดด้วยเสียงทุ้มกังวาน

ท่านพ่อหัวเราะหึๆ ส่วนท่านแม่ก็หัวเราะคิกคัก “ไม...

Accedi e continua a leggere