บทที่ 15

โลแกน

ดอนกับฉันไม่ขยับ แม้เขาจะเสนอให้เราคุยเรื่องที่ดิน แต่เราทั้งคู่ก็ไม่ได้ขยับไปไหน สายตาของเราจับจ้องกันราวกับรอว่าใครจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ตอนนั้นเองที่ฉันรู้ว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างแล้ว หรืออย่างน้อยก็บางส่วน ก่อนที่ฉันจะทันได้เอื้อมมือไปหยิบปืนที่ซ่อนไว้ พวกการ์ดก็ชักอาวุธออกมาแล้วชี้มาทาง...