บทที่ 19

เอ็มม่า

เสียงบี๊บ... ความเจ็บปวด... แสงไฟจ้ามากๆ...

ทั้งหมดนี้ประดังเข้ามาในโสตประสาทตอนที่ฉันกะพริบตาเปิดขึ้น มันรู้สึกเหมือนมีใครเอาเม็ดกรวดเล็กๆ หรือทรายมาเทใส่ แต่ในที่สุดฉันก็พอจะเหลือบมองคร่าวๆ ได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ในโรงพยาบาล มันค่อนข้างชัดเจนจากโทนสีและกลิ่นสะอาดเอี่ยม ฉันเกลียดกลิ่...