บทที่ 13

เจย์เดน…ปัจจุบัน…

เอ็มม่าเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ และผมก็ตกอยู่ในภวังค์ขณะเฝ้ามองเธอ เธองดงามแม้ในยามหลับใหล และผมเกลียดตัวเองที่รู้สึกดึงดูดเข้าหาเธอมากขนาดนี้ ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ผมไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพวกนี้เท่าไรนัก เพราะความสนใจของผมไม่ค่อยเกี่ยวกับผู้หญิง พวกเธอดูเหมือนจะรุมล้อมผมเหมือนผึ้งตอมน้...