บทที่ 42

วิลล่า

ทันทีที่แลนออกไป ฉันก็หรี่ตามองแม็กซิม “เมื่อกี้นี้มันเรื่องอะไรกัน”

เขายังไม่พูดอะไรในทันที แต่กลับวางผ้าพันแผลและอุปกรณ์ต่างๆ เรียงกันบนเคาน์เตอร์

“แม็กซิม” น้ำเสียงของฉันทำให้เขามองมาในที่สุด

เขาถอนหายใจเฮือกแล้วหันมาหาฉันเต็มตัว ฉันร้องออกมาด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาคว้าฉันตรงสะโพก...