บทที่ 59

เอ็มม่า

การเดินทางไปงานเลี้ยงสั้นนิดเดียว และฉันก็สาปแช่งตัวเองอีกครั้งที่จำอะไรก็ตามที่เห็นนอกหน้าต่างไม่ได้เลย อยู่เมืองนี้มานานขนาดนี้แล้วทำไมยังรู้อะไรน้อยขนาดนี้นะ ราวสิบห้านาทีต่อมา เราก็มาจอดหน้าตึกที่ดูเหมือนพิพิธภัณฑ์มาก ตึกหลังใหญ่มีเสาเรียงรายที่สว่างจ้าด้วยแสงไฟจากพื้น ธงสีแดงผืนใหญ่ประด...