บทที่ 64

แอชเชอร์ปัจจุบัน

“พ่อครับ” ผมเอ่ยขึ้นเมื่อก้าวเข้ามา เดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของพ่อแล้วทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง

“แอชเชอร์ มีเรื่องอะไร” พ่อถามพลางวางโทรศัพท์ลงแล้วหันมาเผชิญหน้ากับผมด้วยสีหน้าแบบนักธุรกิจ

ผมพยายามนึกถึงช่วงเวลาที่พ่อซึ่งผมเคยรู้จักกลายเป็นคนแบบนี้ คนที่มองลูกชายตัวเอง...