ยี่สิบสอง

ตื่นขึ้นมาเช้าวันต่อมา ฉันอยู่บนเตียงคนเดียว ข้อมือไม่ได้ถูกมัดไว้อีกแล้ว ฉันมองไปรอบๆ อย่างสับสน นี่ฉันจินตนาการไปเองทั้งหมดเหรอ พอขยับตัว กล้ามเนื้อก็ปวดเมื่อย เหมือนเพิ่งไปวิ่งมาราธอนมา ฉันลุกขึ้นยืนด้วยขาที่สั่นเทา เดินโซเซไปเข้าห้องน้ำแล้วรีบทำธุระส่วนตัว พอลุกขึ้นกดชักโครก ฉันก็เดินไปที่ฝักบัว...