บทที่ 16

"พร้อมยัง" แอนนาตะโกนถามมาจากสุดโถงทางเดิน ขณะที่ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ – จ้องมองตัวเองในกระจกเป็นครั้งสุดท้าย

ฉันจัดการปกปิดรอยส่วนใหญ่ได้ด้วยเครื่องสำอางหลายอย่าง และปิดท้ายด้วยการตัดสินใจแปะพลาสเตอร์สีเนื้อสองชิ้นทับรอยแผลที่ลึกหน่อยสองแห่งเพื่อช่วยซ่อนมัน

ฉันเดาว่าคงไม่มีใครสงสัยพลาสเตอร์แผ่...