บทที่ 34

-วีรา-

เสียงเคาะประตูเบาๆ อย่างขัดเขินปลุกฉันให้ตื่น ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอหลับไป

“วีรา?”

ฉันจำเสียงลูคัสได้

ฉันลุกขึ้นไปที่ประตู

“หวัดดี โนอาห์บอกว่าคุณอาจจะต้องการคนพาไปห้องอาหาร พวกไลแคนส่วนใหญ่ทานมื้อเย็นแล้วกลับเข้าห้องพักไปแล้ว เผื่อคุณหิว”

ทันใดนั้น ท้องฉันก็ร้องขึ้นมาพอดี เราทั้งคู่หัวเราะ ...