บทที่ 82

-วีร่า-

ข้าใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะรู้ตัวว่าถูกโจมตี พอข้าพยายามจะลุกขึ้น ความเจ็บปวดแปลบที่กลางลำตัวก็รั้งข้าไว้ ข้ามั่นใจพอสมควรว่าซี่โครงคงหักไปซี่หนึ่ง แขนของข้าจึงยกขึ้นโอบมันไว้ตามสัญชาตญาณ

ข้ามองกลับไปที่นางแม่มดเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และก็ตระหนักได้ว่าเป็นอลิสแตร์ที่เข้ามาช่วยนาง พวกนั...