บทที่ 117

เบลค

หลังจากผมกับแอลลี่ร้องไห้กันอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เอนตัวไปด้านหลังแล้วขยับไปที่ขอบเตียง

ผมมองตามเธอไป ไม่ละสายตาไปจากเธอเลย

แอลลี่ห้อยขาลงข้างเตียง

“พ่อคะ” แอลลี่พูดเบาๆ “แม่ใช้พลังไปเยอะเลยใช่ไหมคะ?”

ผมมองเธออยู่ครู่หนึ่ง สงสัยว่ากำลังคิดอะไรอยู่ในหัวเล็กๆ ของเธอกันนะ

ผมคงเงียบไปนานเกินไป เ...