บทที่ 15

อิซซี่

หลังจากคุยกับแอลลี่ได้ห้านาที เธอก็ช่วยให้ฉันใจเย็นลง

พอฉันวางสาย แคทก็รินชาแล้วก็นั่งอยู่บนเก้าอี้สตูลข้างเคาน์เตอร์ครัว

ฉันถอนหายใจ

“ฉันคิดถึงเธอ” ฉันพูดพลางนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับแคท

“ฉันก็เหมือนกัน” เธอบอก

ฉันมองนาฬิกา ตอนนี้ตีสี่แล้ว

ฉันได้นอนไปบ้างแล้ว แต่ก็รู้ว่าต้องนอนอีก วันนี้มันเป็นวั...