107

ลูซี่

หลังจากเดวิดไปแล้ว ดุ๊กกับฉันก็นั่งลงที่โต๊ะเพื่อกินข้าว หน้าฉันยังร้อนผ่าวอยู่เลย และท้องไส้ก็ปั่นป่วนไปหมดจากท่าทีที่เดวิดพูดกับฉัน แววตาของเขามีบางอย่างที่ทำให้ฉันประหม่า

“นี่” ฉันเงยหน้ามองดุ๊ก เขายิ้ม “เดวิดเป็นคนดีนะ เขาไม่ขออะไรเกินกว่าที่เธอเต็มใจจะให้หรอก”

ฉันอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะพูดอะไร ...