128

ริมฝีปากฉันกระตุกนิดๆ “เรา...ต่อจิ๊กซอว์กันตอนฉันป่วย”

ฉันจำได้ว่าทั้งสั่งน้ำมูกฟุดฟิดแต่ก็ดีใจมากที่พ่อให้ความสนใจฉันบ้าง มันเป็นความเมตตาเดียว ความอ่อนโยนเดียวที่เขาเคยแสดงให้ฉันเห็น

“มัน...ก็แปลกดีนะที่คิดถึงเขาตอนนี้แล้วไม่รู้สึก...โกรธแค้นมั้ง”

เทรนต์ตบไหล่ฉันเบาๆ “บ่อยครั้งนักที่เราจะพบความสงบ...