180

ลูซี่

ฉันเงยหน้าขึ้นเห็นลูเชียนเดินมาในชุดนอนโดยมีกองจดหมายเหน็บอยู่ใต้แขน เขายิ้ม ในมือถือถ้วยอยู่ใบหนึ่ง

“อืม… ใช่ค่ะ”

ลูเชียนพยักหน้า “ฉันดีใจนะ… ไปเดินเล่นกับฉันไหม ฉันว่าเราควรคุยกันหน่อย”

ฉันพยักหน้า เดินเคียงข้างลูเชียนผ่านตัวบ้านจนกระทั่งเราไปถึงลานอันเงียบสงบด้านหลัง แสงจันทร์เพียงริ้วบางๆ...