213

ลูซี่

ดวงตะวันยามเย็นเริ่มคล้อยต่ำลับขอบฟ้า สาดแสงสีทองอบอุ่นอาบทั่วเมือง ฉันยืนรออย่างกระวนกระวายใจอยู่ในล็อบบี้ของตึกสเตซี่ หัวใจฉันเต้นระรัวด้วยความคาดหวัง ทุกวินาทีที่ผ่านไปยาวนานราวกับชั่วนิรันดร์ คนส่วนใหญ่ที่อยู่ชั้นเดียวกับฉันยังคงป้วนเปี้ยนอยู่ในล็อบบี้ แสร้งทำเป็นว่าไม่ได้มาส่งฉัน ฉันไม่เ...