294

ผู้หญิงคนนั้น ซึ่งผมไม่รู้จัก หน้าตาดูเลือนรางเต็มที เธอมองควิลลันด้วยสายตาประเมินและเกือบจะมุ่งร้ายจนผมอยากจะปกป้องเขาจากสายตาของเธอ

ผมเซ็นชื่อรับควิลลันออกจากเดย์แคร์แล้วหยิบข้าวของของเขา ร่างเงาของผู้หญิงคนนั้นยังคงอยู่ในหางตา ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังถูกสะกดรอยตาม

“...เราระบายสีกันครับ สีเทียนสวย...