บทที่ 215

ราเชล

มัสซิโมพาฉันเข้าไปในห้องที่มีเชือกหลากสีสันและรูปแบบอยู่บนผนัง แล้วฉันก็เห็นหน้าที่คุ้นเคย แต่จำชื่อเขาไม่ได้ มัสซิโมพูดกับเขาแล้วกลับมาหาฉัน "สวัสดี เรเชล" ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกเขิน "สวัสดี" เป็นคำเดียวที่ฉันพูดได้ มัสซิโมเข้ามาหาฉัน "มาเถอะ เบลล่า เรามาถอดเสื้อผ้าออกกันดีกว่า" เขาช่วยฉันถอด...