บทที่ 295

ราเชล

เช้าวันต่อมา เราตื่นกันแต่เช้าตรู่ มัสซิโมอยากไปวิ่งจ๊อกกิ้ง ฉันตัดสินใจไปกับเขา แต่จังหวะของฉันก็เหมือนการเดินเร็วมากกว่า ฉันรู้สึกสงสารมาร์โคที่ต้องอยู่กับฉัน เราไปถึงเซ็นทรัลปาร์คตอนที่มัสซิโมกำลังวิ่งกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ เขาหยุดจูบฉันแล้ววิ่งต่อไป ฉันอดใจรอไม่ไหวที่จะได้ไปอยู่ที่บ้านของเรา...