บทที่ 30: รสขมของความหงุดหงิด

อเล็กซ์

ถึงแม้ฉันจะรู้ว่าควรจะหันหลังแล้ววิ่งออกจากห้องทำงานของเขา ฉันกลับยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น หัวใจเต้นแรงเมื่อเขาจ้องมองฉันด้วยสายตาเหมือนนักล่า

เพราะลึกๆแล้ว มีส่วนหนึ่งในตัวฉันที่อยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป ส่วนนี้ของฉันไม่อยากวิ่งหนี แต่มันอยากอยู่ต่อและดูว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร

ทันใดนั้น เขา...