บทที่ 100: ทุกคำเป็นคำสาบาน

อเล็กซ์

ลุคดึงเก้าอี้ออกให้ฉันนั่งก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะในร้านอาหารของโรงแรมแล้วนั่งลงตรงข้ามฉัน

ฉันหยิบเมนูขึ้นมาในขณะที่โทรศัพท์ของเขาเริ่มสั่นในกระเป๋า เขาหยิบมันออกมาแล้วมองหน้าจอ ก่อนที่สายตาของเขาจะหันกลับมามองฉันอีกครั้ง

“ใครโทรมาเหรอ?” ฉันถาม

“แม่ผม”

ฉันรู้สึกประหม่าอย่างแรง แม่เขารู้แล้วเห...