บทที่ 120 เด็บบี้น้ำตกจากเมฆไปยังหุบเขา

เมื่อเห็นว่าเธอไม่อยากพูดอะไรอีก มาร์ตินก็หยุดถามแล้วเดินเข้าไปหาเธอ เขาค่อยๆ ทัดผมที่หลุดลุ่ยของเธอไว้ที่หลังใบหูอย่างแผ่วเบา

การกระทำที่ใกล้ชิดนั้นทำให้หัวใจของแพทริเซียที่เพิ่งจะสงบลงกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

มาร์ตินถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "หิวไหม เราไปหาอะไรทานเป็นมื้อเช้ากันก่อนเถอะ! อยากทานอะไรล่...